Ludwik Nazimek to postać, która znacząco wpisała się w historię polskiego lotnictwa wojskowego. Urodził się 21 sierpnia 1890 roku w Niepołomicach, co stanowiło początek jego drogi, która doprowadziła go do wielkich osiągnięć w służbie wojskowej.
Niestety, jego życie zakończyło się w Krakowie 11 lipca 1922 roku. Był porucznikiem pilotem Wojska Polskiego, a jego wyjątkowe umiejętności w powietrzu nie przeszły niezauważone.
W uznaniu jego bohaterskich czynów, został odznaczony Krzyżem Srebrnym Orderu Wojennego Virtuti Militari, co podkreśla jego oddanie i zasługi w obronie kraju.
Życiorys
Był potomkiem Józefa i Marii z Sumarów, a swoją edukację rozpoczął w Gimnazjum Realnym w Krakowie, gdzie złożył maturę. W marcu 1909 roku zdecydował się na ochotniczą służbę w cesarskiej i królewskiej Armii, która trwała przez rok. Po zakończeniu swej służby wojskowej podjął studia w Akademii Handlowej w Wiedniu.
W dniu 1 sierpnia 1914 roku, kiedy świat wkrótce miał stanąć w ogniu I wojny światowej, został zmobilizowany do 13 pułku piechoty. W jego szeregach brał udział w zmaganiach na froncie wschodnim, a w wyniku walk ukraińskich doznał czterech ran. W 1918 roku został skierowany do Szkoły Lotniczej w Wiener Neustadt, którą ukończył z licencją pilota w stopniu chorążego, co otworzyło mu nowe możliwości.
Po powrocie do kraju, zastał koniec wojny. W listopadzie 1918 roku aktywnie uczestniczył w przejęciu lotniska rakowickiego, demokratycznie rozbrajając austriacką załogę oraz zagarniając cenny sprzęt. Chociaż rozpoczął pracę w 1 eskadrze wywiadowczej w Krakowie, szybko został przeniesiony w role instruktora w Niższej Szkole Pilotów.
W trakcie konfliktu z bolszewikami, przydzielono go do 5 eskadry wywiadowczej, z którą udał się na front. W jego szeregach, szczególnie podczas zmagań na Ukrainie oraz walk z 1 Armią Konną pod Lwowem, zyskał uznanie za swoje męstwo i determinację. 12 lipca 1920 roku, został wyróżniony awansem na podporucznika przez dowódcę Frontu Południowego, a w październiku tego samego roku formalnie zatwierdzono jego stopień w wojskach lotniczych.
Po zawarciu rozejmu, jego eskadra skierowała się do Przemyśla. W grudniu 1921 roku, tragicznie ucierpiał w wypadku lotniczym, jednak po sześciomiesięcznym leczeniu powrócił do wojska. Przeszedł do 2 pułku lotniczego w Krakowie i 3 maja 1922 roku, uzyskał stopień porucznika z datą senioratu 1 czerwca 1919 roku oraz 3. lokatą w korpusie oficerów aeronautycznych.
Niestety, 11 lipca 1922 roku zginął w wyniku tragicznego wypadku w czasie służbowego lotu. Jego życie zakończyło się w przestworzach, a ostatnim miejscem spoczynku stał się cmentarz Rakowicki.
Ordery i odznaczenia
Wśród znaczących odznaczeń, które otrzymał Ludwik Nazimek, wyróżniają się następujące nagrody:
- Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 8141, przyznany pośmiertnie 27 lipca 1922 roku,
- Krzyż Walecznych,
- Polowa Odznaka Pilota, nadana 11 listopada 1928 roku „za loty bojowe nad nieprzyjacielem w czasie wojny 1918-1920”.
Przypisy
- Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 15 z 11.11.1928 r., s. 435.
- Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 41 z 27.10.1922 r., s. 808.
- Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 248.
- Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 42 z 03.11.1920 r., s. 1142.
Pozostali ludzie w kategorii "Wojsko i służby mundurowe":
Beniamin Obstler | Józef Wimmer | Józef Czuma | Tadeusz Brudnik | Antoni Łukasiewicz (podpułkownik) | Walerian CzumaOceń: Ludwik Nazimek