Józef Wimmer

---

Życiorys

Józef Wimmer przyszedł na świat w rodzinie Józefa oraz Wiktorii z domu Pawlica. Swoje kształcenie rozpoczął w 1910 roku na Politechnice Lwowskiej, gdzie studiował na wydziale Budowy Dróg i Mostów, jednakże studia przerwał w 1914 roku.

Od 1910 roku związał się z Związkiem Walki Czynnej, a w 1911 roku dołączył do Związku Strzeleckiego, gdzie zdobył stopień podporucznika. W sierpniu 1914 roku wstąpił do trzeciego pułku piechoty, gdzie przydzielono go do kompanii technicznej, a jego umiejętności pozwoliły na awans do stopnia kapitana. 4 lipca 1916 roku, podczas walk pod Polską Górką, dowodził kompanią, która utrzymywała wysuniętą linię okopów, co umożliwiło pułkowi przegrupowanie się na bardziej dogodną pozycję. Niestety, podczas tych starć odniósł ranę, która wykluczyła go z dalszej służby na pierwszej linii. Jego odwaga została uhonorowana Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari.

Po zakończeniu I wojny światowej, w listopadzie 1918 roku, wstąpił do odrodzonego Wojska Polskiego. Już 15 listopada został awansowany do stopnia majora. Pełnił funkcję komendanta placu w Warszawie do września 1919 roku, a następnie dowodził Twierdzą Chełmno i miastem Grudziądz. 11 czerwca 1920 roku uzyskał zatwierdzenie w stopniu podpułkownika w piechocie, w grupie oficerów byłych Legionów Polskich. 14 października 1921 roku objął stanowisko zastępcy dowódcy Twierdzy Brześć nad Bugiem. Następnie został przydzielony z 83 pułku piechoty na stanowisko oficera placu Kowel, a w maju 1927 roku przeniesiony do Komendy Miasta Toruń jako komendant.

Z dniem 1 marca 1928 roku, Wimmer został zwolniony z zajmowanego stanowiska w Toruniu, co miało związek z oddaniem go do dyspozycji Ministerstwa Spraw Wewnętrznych. Z dniem 30 listopada 1928 roku przeszedł w stan spoczynku. Niedługo potem, od 1 grudnia 1928 roku, mianowano go starostą powiatowym w Brodnicy, a kolejno, w 1935 roku, w Kołomyi i od 1937 roku również w Urzędzie Wojewódzkim w Tarnopolu, gdzie pełnił funkcje naczelnika wydziału.

W 1938 roku przeszedł na emeryturę i zamieszkał w Poznaniu z rodziną. Ich życie zostało mocno zakłócone, gdy 12 grudnia 1939 roku zostali wysiedleni przez Niemców do Częstochowy, a później do Niepołomic, gdzie podjął pracę jako kierownik handlowy w lokalnej Spółdzielni Rolniczej. W czasie II wojny światowej był aktywnym członkiem Armii Krajowej, walcząc z okupantem. Po wojnie, w 1945 roku, wrócił do Poznania, gdzie znalazł zatrudnienie w Spółdzielni Emerytów Państwowych.

Jego życie nie było wolne od trudnych doświadczeń. Był przesłuchiwany i więziony przez Urząd Bezpieczeństwa. W 1951 roku osiedlił się w Krakowie, gdzie zmarł i został pochowany na Cmentarzu Podgórskim (pas 2-zach-9).

Wimmer był żonaty z Franciszką Czuraj, z którą miał troje dzieci: Wandę, Krystynę oraz Zbigniewa.

Ordery i odznaczenia

Na liście odznaczeń Józefa Wimmera znajdują się ważne wyróżnienia, które odzwierciedlają jego zasługi i poświęcenie. Oto niektóre z nich:

• Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari nr 7343,
• Krzyż Niepodległości, przyznany 20 stycznia 1931 roku,
• Krzyż Walecznych, otrzymany aż czterokrotnie,
• Złoty Krzyż Zasługi, nadany 9 listopada 1932 roku.

---

Oceń: Józef Wimmer

---