Stanisław Ziemba, urodzony 4 listopada 1908 roku w Niepołomicach, to postać o ważnym znaczeniu w historii polskiego dziennikarstwa i polityki. Jego życie i działalność przypadają na kluczowe okresy w dziejach Polski, co czyni go interesującą postacią do badania.
W latach 1945–1947 pełnił rolę redaktora naczelnego „Dziennika Zachodniego”, co pokazało jego zaangażowanie w kształtowanie opinii publicznej w pierwszych latach po II wojnie światowej. Dodatkowo, Ziemba był posłem na Sejm PRL II kadencji w latach 1957–1961, co potwierdza jego aktywną rolę w życiu politycznym kraju.
Jego działalność zarówno w mediach, jak i w polityce, pozostawia po sobie ślad, a jego wpływ na te dziedziny można dostrzec w szerszym kontekście historycznym okresu powojennego w Polsce.
Życiorys
Stanisław Ziemba był synem Franciszka oraz Marii. Przez dwudziestolecie międzywojenne jego kariera związana była z katowicką „Polonią”, gdzie pełnił funkcję instruktora wychowania fizycznego.
Po rozpoczęciu II wojny światowej, w pierwszych dniach września 1939 roku, brał udział w obronie Warszawy. Niestety, na obszarach przygranicznych został aresztowany, a następnie przez Gestapo przetransportowany z Solinki do więzienia w Sanoku 12 marca 1940 roku. Udało mu się jednak uciec ze szpitala tamtejszego 15 grudnia 1940 roku.
W trakcie okupacji, zdecydował się na działalność w Krakowie, gdzie organizował tajne kursy dziennikarskie, a także działał jako redaktor „Wiadomości” oraz „L’Information”, które były adresowane do francuskojęzycznych jeńców. Stanisław był również inicjatorem działania Zrzeszenia Dziennikarzy Ziem Zachodnich, które funkcjonowało w konspiracji.
W 1944 roku wziął aktywny udział w powstaniu warszawskim, walcząc jako żołnierz Armii Krajowej. Po zakończeniu wojny w 1945 roku, osiedlił się na Górnym Śląsku, gdzie rozpoczął pracę jako dziennikarz. Wkrótce stał się jednym z założycieli oraz redaktorów naczelnych gazety „Dziennik Zachodni”.
Jako członek Stronnictwa Demokratycznego, był także aktywny w Zarządzie Wojewódzkim tej organizacji. Po opuszczeniu redakcji „DZ” w 1947 roku, pracował jako redaktor naczelny w takich wydawnictwach jak „Sport i Wczasy”, „Panorama Śląska”, a także dla „Trybuny Robotniczej”. W 1960 roku objął stanowisko redaktora naczelnego pisma „Tygodnik Polski”.
W latach 1957–1961, już jako bezpartyjny polityk, reprezentował okręg Katowice jako poseł na Sejm II kadencji, zasiadając w Komisji Spraw Wewnętrznych.
Stanisław Ziemba został pochowany obok Hanny Ziemby (1918–1975) na cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie, w kwaterze B 20-6-11.
Przypisy
- M.P. z 1946 r. nr 30, poz. 58 („w uznaniu zasług dla pożytku Rzeczypospolitej Polskiej w dziele pracy organizacyjnej przy utworzeniu administracji państwowej i samorządu, uruchomieniu uczelni i odbudowie demokratycznej państwowości polskiej na ziemiach Województwa Śląsko-Dąbrowskiego”).
- Gefängnis in Sanok. Księga więźniów śledczych 1939–1940 (zespół 134, sygn. 97). AP Rzeszów – O/Sanok, s. 56 (poz. 526).
- a b Wyszukiwarka grobów w Warszawie. [dostęp 28.06.2020 r.]
- Profil na stronie Biblioteki Sejmowej. [dostęp 28.06.2020 r.]
Pozostali ludzie w kategorii "Polityka i administracja":
Barbara Andrejczyn | Emil Bobrowski | Antoni August Matakiewicz | Teresa Świło | Ignacy CzumaOceń: Stanisław Ziemba