Ulica Grunwaldzka w Niepołomicach

Ulica Grunwaldzka łączy ulicę Młyńską z ulicą Płaszowską, rozwijając się wdłuż stoków Wężowej Góry, której wysokość wynosi 212 m n.p.m. To właśnie z tego powodu ulica ta jest uznawana za jedną z najwyżej położonych w całym mieście. Na swojej długości wyznacza granicę pomiędzy osiedlem Zagrody na północy a Śródmieściem na południu.

Analizując historię tej drogi, możemy stwierdzić, że powstała ona przypuszczalnie w drugiej połowie XIV wieku, wkrótce po budowie Zamku Królewskiego. Została częścią traktu prowadzącego z Krakowa do Niepołomic, znanego jako droga królewska. Warto przypomnieć, że 25 listopada 1411 roku przeszedł tę trasą król Władysław Jagiełło, wraz ze swoimi wojskami, w triumfalnym pochodzie do Krakowa, celebrując zwycięstwo nad Krzyżakami w trakcie Wielkiej Wojny.

W 1776 roku droga ta została włączona w obszar rozwijającego się miasta Niepołomice. Przed wybuchem II wojny światowej znajdowała się na przedmieściach, gdzie rozsiane były budynki mieszkalne i gospodarcze, a także niewielkie punkty handlowo-usługowe. Od lat 70. XX wieku zaczęła powstawać nowa zabudowa, a od początku XXI wieku trwa intensywna budowa osiedla Na Wzgórzu, które nie ma formalnego statusu jednostki pomocniczej gminy.

Wzdłuż ulicy Grunwaldzkiej można zauważyć interesującą zabudowę, w tym: remizę Ochotniczej Straży Pożarnej (nr 7), pawilon usługowy Gminnej Spółdzielni "Samopomoc Chłopska" (nr 11) oraz wydział zamiejscowy Starostwa Powiatowego w Wieliczce (nr 15K).

Nieopodal ulicy znajdziemy również Kopiec Grunwaldzki, stworzony w latach 1910–1915 z okazji 500. rocznicy bitwy pod Grunwaldem, co nadaje temu miejscu dodatkowego kulturowego i historycznego znaczenia.